عوارض واردات جمهوری دومینیکن

جمهوری دومینیکن، کشوری در حوزه کارائیب که به خاطر صنعت گردشگری پررونق و صادرات کشاورزی‌اش شناخته می‌شود، برای حمایت از اقتصاد رو به رشد خود نیز به شدت به واردات وابسته است. این کشور به عنوان بخشی از توافقنامه تجارت آزاد جمهوری دومینیکن-آمریکای مرکزی (CAFTA-DR) و جامعه کارائیب (CARICOM)، از شرایط تجارت ترجیحی با بسیاری از کشورها برخوردار است. با این حال، واردات از کشورهای غیر شریک تابع سیستم تعرفه عمومی جمهوری دومینیکن است که برای تنظیم تجارت، محافظت از صنایع محلی و ایجاد درآمد ساختار یافته است. عوارض واردات این کشور با توافقنامه‌های سازمان تجارت جهانی (WTO) همسو است و برخی از دسته‌های محصولات تحت توافقنامه‌های تجاری خاص از معافیت یا تعرفه‌های پایین‌تری برخوردارند.

عوارض واردات جمهوری دومینیکن


دسته بندی تعرفه ها برای محصولات وارداتی

جمهوری دومینیکن تعرفه‌ها را بر اساس طبقه‌بندی سیستم هماهنگ‌شده (HS) اعمال می‌کند و نرخ‌ها بر اساس دسته محصول، کشور مبدا و هرگونه توافق‌نامه تجاری قابل اجرا متفاوت است. در زیر، جزئیات دسته‌بندی‌های اصلی محصولات و تعرفه‌های واردات مربوط به آنها آمده است.

۱. محصولات کشاورزی

کشاورزی بخش مهمی در جمهوری دومینیکن است، اما این کشور برای تأمین تقاضای داخلی، انواع محصولات کشاورزی را وارد می‌کند. نرخ تعرفه محصولات کشاورزی به گونه‌ای طراحی شده است که از کشاورزان محلی محافظت کرده و دسترسی به مواد غذایی ضروری را تضمین کند.

۱.۱ نرخ‌های تعرفه برای محصولات کشاورزی عمده

  • میوه‌ها و سبزیجات:
    • میوه‌های تازه (مثل سیب، موز، پرتقال): ۱۰٪ – ۲۰٪
    • سبزیجات (مثلاً پیاز، گوجه فرنگی، سیب زمینی): ۱۰٪ – ۲۰٪
    • میوه‌ها و سبزیجات منجمد: ۱۰٪ – ۲۰٪
    • میوه‌های خشک: ۱۰٪ – ۱۵٪
  • غلات و حبوبات:
    • گندم: ۵٪ – ۱۰٪
    • برنج: ۱۵٪-۲۰٪
    • ذرت: ۵٪ – ۱۵٪
    • جو: ۵٪ – ۱۰٪
  • گوشت و مرغ:
    • گوشت گاو: ۲۰٪ – ۳۰٪
    • گوشت خوک: ۲۰٪ – ۳۰٪
    • مرغ (مرغ، بوقلمون): ۲۵٪ – ۳۵٪
    • گوشت‌های فرآوری شده (سوسیس، بیکن): ۳۰٪ – ۴۰٪
  • محصولات لبنی:
    • شیر: ۱۰٪ – ۲۰٪
    • پنیر: ۱۵٪ – ۲۵٪
    • کره: ۱۵٪ – ۲۵٪
  • روغن‌های خوراکی:
    • روغن آفتابگردان: ۱۰٪ – ۲۰٪
    • روغن پالم: ۱۵٪-۲۰٪
    • روغن زیتون: ۱۰٪ – ۱۵٪
  • سایر محصولات کشاورزی:
    • شکر: ۱۵٪ – ۲۵٪
    • قهوه و چای: ۱۰٪-۲۰٪

۱.۲ عوارض ویژه واردات محصولات کشاورزی

  • ترجیحات CAFTA-DR: تحت CAFTA-DR، بسیاری از محصولات کشاورزی وارداتی از ایالات متحده و سایر کشورهای عضو CAFTA-DR از کاهش تعرفه‌ها یا دسترسی بدون عوارض گمرکی بهره‌مند می‌شوند. به عنوان مثال، برخی از محصولات لبنی و گوشت از تعرفه‌های ترجیحی برخوردار هستند.
  • کشورهای غیر شریک: واردات کشاورزی از کشورهای غیر شریک با ساختار تعرفه عمومی مواجه است که معمولاً بالاتر است. به عنوان مثال، گوشت‌های وارداتی از کشورهای خارج از توافق‌نامه‌های تجاری اغلب مشمول تعرفه‌هایی تا 30 تا 40 درصد می‌شوند.

۲. کالاهای صنعتی

جمهوری دومینیکن طیف گسترده‌ای از کالاهای صنعتی، از جمله ماشین‌آلات، تجهیزات و مصالح ساختمانی را وارد می‌کند که برای توسعه زیرساخت‌ها و بخش تولید کشور ضروری هستند. تعرفه‌های این محصولات بر اساس طبقه‌بندی و کشور مبدا آنها متفاوت است.

۲.۱ ماشین‌آلات و تجهیزات

  • ماشین آلات سنگین (مانند جرثقیل، بولدوزر، بیل مکانیکی): ۵٪ – ۱۰٪
  • تجهیزات صنعتی:
    • ماشین‌آلات تولیدی (مثلاً ماشین‌آلات نساجی، تجهیزات فرآوری مواد غذایی): ۵٪ -۱۰٪
    • تجهیزات ساختمانی: ۵٪ – ۱۰٪
    • تجهیزات مرتبط با انرژی (ژنراتورها، توربین‌ها): ۵٪ – ۱۰٪
  • تجهیزات الکتریکی:
    • موتورهای الکتریکی: ۱۰٪ – ۱۵٪
    • ترانسفورماتورها: ۱۰٪ – ۱۵٪
    • کابل‌ها و سیم‌کشی: ۵٪-۱۰٪

۲.۲ خودرو و قطعات خودرو

مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارهای دومینیکنی به شدت به خودروها و قطعات خودرو وارداتی وابسته هستند. دولت برای تنظیم بازار و ترویج استفاده از خودروهای کارآمدتر و سازگارتر با محیط زیست، تعرفه‌هایی را برای این محصولات وضع کرده است.

  • وسایل نقلیه مسافربری:
    • خودروهای جدید: ۲۰٪ تا ۳۵٪ (بسته به حجم و نوع موتور)
    • خودروهای دست دوم: ۳۵٪-۴۵٪ (بسته به سن و حجم موتور)
  • خودروهای تجاری:
    • کامیون‌ها و اتوبوس‌ها: ۱۰٪-۲۵٪
  • قطعات خودرو:
    • موتورها و قطعات مکانیکی: ۱۰٪-۲۰٪
    • لاستیک‌ها و سیستم‌های ترمز: ۱۰٪-۱۵٪
    • لوازم الکترونیکی خودرو (مثلاً روشنایی، سیستم‌های صوتی): ۱۰٪ – ۱۵٪

۲.۳ عوارض ویژه واردات برای کالاهای صنعتی

  • ترجیحات CAFTA-DR: کالاهای صنعتی وارداتی از ایالات متحده و سایر کشورهای CAFTA-DR از تعرفه‌های کاهش‌یافته یا دسترسی بدون عوارض گمرکی بهره‌مند می‌شوند. به عنوان مثال، ماشین‌آلات و تجهیزات وارداتی تحت این توافق‌نامه معمولاً از تعرفه‌های پایین‌تری برخوردارند.
  • کشورهای غیر شریک: واردات کالاهای صنعتی از کشورهایی که خارج از توافق‌نامه‌های تجاری هستند، مانند چین و هند، مشمول نرخ‌های تعرفه عمومی هستند که از ۵٪ تا ۲۰٪ متغیر است.

۳. لوازم الکترونیکی مصرفی و لوازم خانگی

جمهوری دومینیکن بیشتر لوازم الکترونیکی مصرفی و لوازم خانگی خود را از آسیا، اروپا و آمریکای شمالی وارد می‌کند. تعرفه‌های این کالاها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نیاز به فناوری پیشرفته را با حفاظت از بازارهای محلی متعادل کنند.

۳.۱ لوازم الکترونیکی مصرفی

  • گوشی‌های هوشمند: ۵٪-۱۵٪
  • لپ‌تاپ و تبلت: ۵٪-۱۵٪
  • تلویزیون‌ها: ۱۰٪-۲۰٪
  • تجهیزات صوتی (مثلاً بلندگوها، سیستم‌های صوتی): ۱۰٪ – ۲۰٪
  • دوربین‌ها و تجهیزات عکاسی: ۱۰٪-۲۰٪

۳.۲ لوازم خانگی

  • یخچال‌ها: ۱۰٪-۲۰٪
  • ماشین‌های لباسشویی: ۱۰٪-۲۰٪
  • اجاق‌های مایکروویو: ۱۰٪-۲۰٪
  • کولر گازی: ۱۰٪-۲۰٪
  • ماشین‌های ظرفشویی: ۱۰٪-۲۰٪

۳.۳ عوارض ویژه واردات برای لوازم الکترونیکی و لوازم خانگی

  • ترجیحات CAFTA-DR: لوازم الکترونیکی مصرفی و لوازم خانگی وارداتی از ایالات متحده و سایر اعضای CAFTA-DR از تعرفه‌های کاهش یافته یا صفر بهره‌مند می‌شوند.
  • کشورهای غیر شریک: لوازم الکترونیکی مصرفی و لوازم خانگی وارداتی از کشورهای غیر شریک، مانند چین و ژاپن، با نرخ‌های تعرفه استاندارد مواجه هستند که می‌تواند از ۵٪ تا ۲۰٪ متغیر باشد.

۴. منسوجات، پوشاک و کفش

جمهوری دومینیکن به دلیل تولید داخلی محدود در این بخش‌ها، سهم قابل توجهی از منسوجات، پوشاک و کفش خود را وارد می‌کند. تعرفه‌ها در این دسته به گونه‌ای تنظیم شده‌اند که از تولیدکنندگان محلی محافظت کنند و در عین حال امکان دسترسی به بازارهای جهانی مد را فراهم کنند.

۴.۱ پوشاک و لباس

  • لباس‌های استاندارد (مثلاً تی‌شرت، شلوار جین، کت و شلوار): ۱۰٪ – ۲۰٪
  • برندهای لوکس و طراحان: ۲۵٪-۳۵٪
  • لباس و پوشاک ورزشی: ۱۰٪-۲۰٪

۴.۲ کفش

  • کفش استاندارد: ۱۰٪-۲۰٪
  • کفش‌های لوکس: ۲۵٪ – ۳۵٪
  • کفش‌های ورزشی و پاپوش‌های ورزشی: ۱۰٪-۲۰٪

۴.۳ منسوجات و پارچه‌های خام

  • پنبه: ۵٪ – ۱۰٪
  • پشم: ۵٪ – ۱۰٪
  • الیاف مصنوعی: ۱۰٪ – ۱۵٪

۴.۴ عوارض ویژه واردات منسوجات

  • ترجیحات CAFTA-DR و CARICOM: منسوجات، پوشاک و کفش وارداتی از ایالات متحده تحت CAFTA-DR یا از کشورهای CARICOM از کاهش تعرفه‌ها یا دسترسی بدون عوارض گمرکی بهره‌مند می‌شوند و تجارت منطقه‌ای را ارتقا می‌دهند.
  • کشورهای غیر شریک: منسوجات و پوشاک وارداتی از کشورهای غیر شریک، مانند چین یا هند، با نرخ‌های تعرفه استاندارد مواجه هستند که عموماً از 10٪ تا 35٪ متغیر است.

۵. داروسازی و تجهیزات پزشکی

جمهوری دومینیکن بخش بزرگی از داروها و تجهیزات پزشکی خود را برای تأمین نیازهای بخش مراقبت‌های بهداشتی رو به رشد خود وارد می‌کند. تعرفه‌های این محصولات معمولاً پایین است تا از مقرون به صرفه بودن و دسترسی آسان به آنها اطمینان حاصل شود.

۵.۱ محصولات دارویی

  • داروها (ژنریک و برند): 0%-5%
  • واکسن‌ها: ۰٪
  • مکمل‌ها و ویتامین‌ها: ۵٪-۱۰٪

۵.۲ تجهیزات پزشکی

  • تجهیزات تشخیصی (مانند دستگاه‌های اشعه ایکس، دستگاه‌های MRI): 0%-5%
  • ابزار جراحی: 0%-5%
  • تخت‌های بیمارستانی و تجهیزات مانیتورینگ: ۵٪-۱۰٪

۵.۳ عوارض ویژه واردات برای محصولات پزشکی

  • ترجیحات CAFTA-DR: داروها و تجهیزات پزشکی وارداتی از ایالات متحده و سایر اعضای CAFTA-DR معمولاً از تعرفه‌های صفر یا کاهش‌یافته برخوردار هستند و این امر تضمین‌کننده‌ی تأمین تجهیزات مراقبت‌های بهداشتی مقرون‌به‌صرفه است.
  • کشورهای غیر شریک: محصولات پزشکی از کشورهای غیر شریک مشمول تعرفه‌های پایینی هستند، اما این تعرفه‌ها عموماً کمتر از کالاهای مصرفی هستند تا دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی را ارتقا دهند.

۶. الکل، تنباکو و کالاهای لوکس

جمهوری دومینیکن برای تنظیم مصرف و کسب درآمد دولت، تعرفه‌های بالاتری بر الکل، دخانیات و کالاهای لوکس وضع می‌کند. این کالاها علاوه بر عوارض گمرکی، مشمول مالیات غیرمستقیم نیز می‌شوند.

۶.۱ نوشیدنی‌های الکلی

  • آبجو: ۲۰٪-۳۰٪
  • شراب: ۲۵٪ – ۳۵٪
  • مشروبات الکلی (ویسکی، ودکا، رم): 30٪ – 45٪
  • نوشیدنی‌های غیرالکلی: ۱۵٪-۲۰٪

۶.۲ محصولات دخانی

  • سیگار: ۳۵٪-۴۵٪
  • سیگار: ۲۵٪ – ۳۵٪
  • سایر محصولات دخانی (مثلاً تنباکوی پیپ): 30٪ – 40٪

۶.۳ کالاهای لوکس

  • ساعت و جواهرات: ۲۵٪-۳۵٪
  • کیف‌های دستی و اکسسوری‌های طراحان: ۲۵٪-۳۵٪
  • لوازم الکترونیکی پیشرفته: ۲۰٪ – ۳۰٪

۶.۴ عوارض ویژه واردات برای کالاهای لوکس

  • کشورهای غیر شریک: کالاهای لوکس وارداتی از کشورهای غیر شریک با تعرفه‌های بالاتری مواجه هستند که عموماً بسته به نوع محصول از ۲۵٪ تا ۴۵٪ متغیر است. این کالاها همچنین ممکن است مشمول مالیات یا عوارض گمرکی اضافی شوند.
  • مالیات‌های غیرمستقیم: علاوه بر عوارض گمرکی، الکل، دخانیات و کالاهای لوکس مشمول مالیات غیرمستقیم هستند که هزینه آنها را در جمهوری دومینیکن بیشتر افزایش می‌دهد.

حقایقی درباره جمهوری دومینیکن

  • نام رسمی: جمهوری دومینیکن
  • پایتخت: سانتو دومینگو
  • سه شهر بزرگ:
    • سانتو دومینگو
    • سانتیاگو د لوس کابایروس
    • لا رومانا
  • درآمد سرانه: تقریباً ۹۵۰۰ دلار آمریکا (تخمین سال ۲۰۲۳)
  • جمعیت: تقریباً ۱۱.۱ میلیون نفر (تخمین ۲۰۲۳)
  • زبان رسمی: اسپانیایی
  • واحد پول: پزوی دومینیکن (DOP)
  • موقعیت مکانی: کارائیب، واقع در جزیره هیسپانیولا که با هائیتی مشترک است. این کشور از شمال با اقیانوس اطلس و از جنوب با دریای کارائیب هم‌مرز است.

جغرافیای جمهوری دومینیکن

جمهوری دومینیکن به خاطر جغرافیای متنوع خود که شامل رشته کوه ها، دشت های حاصلخیز، جنگل های بارانی گرمسیری و سواحل خیره کننده است، شناخته شده است. جغرافیای این کشور از کشاورزی، گردشگری و صنایع معدنی آن پشتیبانی می کند و آن را به یکی از متنوع ترین کشورهای منطقه کارائیب از نظر زیست محیطی تبدیل کرده است.

  • رشته کوه‌ها: رشته کوه مرکزی کوردیلرا، که شامل پیکو دوآرته، بلندترین قله کارائیب، می‌شود، بر بخش داخلی جمهوری دومینیکن تسلط دارد. این کوه‌ها منبع حیاتی آب شیرین هستند و به بهره‌وری کشاورزی کشور کمک می‌کنند.
  • رودخانه‌ها و دریاچه‌ها: این کشور محل رودخانه‌های زیادی از جمله یاک دل نورته و یونا است که برای آبیاری، تولید برق آبی و کشاورزی حیاتی هستند. دریاچه انریکیلو، بزرگترین دریاچه کارائیب، در قسمت جنوب غربی کشور واقع شده است.
  • خط ساحلی: جمهوری دومینیکن دارای خط ساحلی طولانی با سواحل شنی، صخره‌های مرجانی و استراحتگاه‌های توریستی محبوب است. موقعیت این کشور در امتداد اقیانوس اطلس و دریای کارائیب، جذابیت آن را به عنوان یک مقصد مهم گردشگری افزایش می‌دهد.
  • آب و هوا: جمهوری دومینیکن آب و هوای گرمسیری دارد، با یک فصل مرطوب مشخص از ماه مه تا نوامبر و یک فصل خشک از دسامبر تا آوریل. طوفان‌ها یک تهدید فصلی هستند، به ویژه از ژوئن تا نوامبر.

اقتصاد جمهوری دومینیکن و صنایع عمده

جمهوری دومینیکن یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد در آمریکای لاتین و کارائیب را دارد که توسط گردشگری قوی، مناطق آزاد تجاری، کشاورزی و معدن هدایت می‌شود. دولت سیاست‌هایی را برای تنوع بخشیدن به اقتصاد، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ترویج توسعه پایدار دنبال کرده است.

۱. گردشگری

  • گردشگری سنگ بنای اقتصاد دومینیکن است و سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده به سواحل، استراحتگاه‌ها و میراث فرهنگی آن جذب می‌شوند. مقاصد گردشگری محبوب این کشور شامل پونتا کانا، پورتو پلاتا و سانتو دومینگو است.
  • مقاصد کلیدی: علاوه بر سواحل، بازدیدکنندگان جذب منطقه تاریخی زونا کلونیال در سانتو دومینگو، سواحل پونتا کانا و کوه‌های خوش‌منظره و پارک‌های ملی می‌شوند.

۲. کشاورزی

  • کشاورزی همچنان بخش مهمی در جمهوری دومینیکن است و محصولات کلیدی آن شامل نیشکر، قهوه، کاکائو، موز و تنباکو می‌شود. زمین حاصلخیز و آب و هوای مطلوب این کشور از تولیدات متنوع کشاورزی پشتیبانی می‌کند.
  • صادرات کلیدی: شکر، قهوه، کاکائو و موز از جمله صادرات اصلی کشاورزی جمهوری دومینیکن هستند که ایالات متحده و اروپا بازارهای اصلی آنها هستند.

۳. مناطق تولیدی و تجاری آزاد

  • جمهوری دومینیکن بخش تولیدی قوی‌ای را توسعه داده است، به‌ویژه در مناطق آزاد تجاری خود، جایی که منسوجات، لوازم الکترونیکی و تجهیزات پزشکی برای صادرات تولید می‌شوند. نزدیکی این کشور به ایالات متحده و مشارکت آن در CAFTA-DR، آن را به مرکزی برای تجارت بین‌المللی تبدیل کرده است.
  • مناطق آزاد تجاری: این مناطق سهم قابل توجهی در درآمد صادراتی کشور دارند و بخش تولید سهم بزرگی از صادرات را تشکیل می‌دهد.

۴. معدن

  • معدن یکی دیگر از صنایع حیاتی است و جمهوری دومینیکن تولیدکننده عمده طلا، نقره و نیکل است. صادرات معدن سهم قابل توجهی در درآمد ارزی این کشور دارد.
  • مواد معدنی کلیدی: طلا و نقره مواد معدنی اصلی استخراج شده در کشور هستند و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی در استخراج و صادرات آنها مشارکت دارند.

۵. انرژی تجدیدپذیر

  • جمهوری دومینیکن در حال سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه انرژی خورشیدی و بادی، برای کاهش وابستگی خود به سوخت‌های فسیلی وارداتی و پاسخگویی به تقاضای رو به رشد انرژی است. دولت این کشور اهداف بلندپروازانه‌ای را برای افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در سبد انرژی ملی تعیین کرده است.

۶. خدمات مالی

  • بخش خدمات مالی با مشارکت بانک‌ها، شرکت‌های بیمه و شرکت‌های سرمایه‌گذاری در توسعه اقتصادی کشور، اهمیت بیشتری یافته است. دولت اصلاحاتی را برای نوسازی سیستم مالی و جذب سرمایه‌گذاران بین‌المللی انجام داده است.