پاپوآ گینه نو (PNG)، کشوری جزیره‌ای واقع در اقیانوس آرام، از نظر منابع غنی است، اما با چالش‌های منحصر به فردی در رابطه با تجارت بین‌المللی و تعرفه‌ها مواجه است. PNG به عنوان عضوی از سازمان تجارت جهانی (WTO) و مجمع جزایر اقیانوس آرام، سیاست تجاری نسبتاً باز خود را حفظ کرده است. با این حال، برای محافظت از صنایع محلی، حفظ درآمد و حمایت از توسعه پایدار، این کشور طیف وسیعی از نرخ‌های تعرفه را برای محصولات وارداتی اعمال می‌کند.
بررسی کلی سیستم تعرفه‌های گمرکی پاپوآ گینه نو
سیستم تعرفه پاپوآ گینه نو به گونه‌ای طراحی شده است که جریان کالاها به داخل کشور را تنظیم کند و در عین حال از صنایع محلی محافظت کرده و توسعه اقتصادی را ارتقا بخشد. نرخ‌های تعرفه به طبقه‌بندی محصولات و کشور مبدا بستگی دارد. قانون و مقررات تعرفه گمرکی این نرخ‌ها را تعیین می‌کنند که مطابق با تعهدات پاپوآ گینه نو به سازمان تجارت جهانی (WTO) و سایر توافق‌نامه‌های تجاری بین‌المللی است. هدف اصلی تعرفه‌ها در پاپوآ گینه نو، ایجاد درآمد، محافظت از تولیدکنندگان داخلی در برابر رقابت ناعادلانه و تنظیم واردات کالاهای خاصی است که ممکن است به محیط زیست یا سلامت عمومی آسیب برساند.
ساختار تعرفه
پاپوآ گینه نو از یک جدول تعرفه هماهنگ برای طبقه‌بندی کالاهای وارداتی استفاده می‌کند. ساختار کلی تعرفه بر اساس کدهای سیستم هماهنگ (HS) سازمان جهانی گمرک است که به منظور استانداردسازی و ساده‌سازی تجارت بین‌المللی، به محصولات شماره اختصاص می‌دهد. نرخ‌های تعرفه بسته به نوع محصول متفاوت است و عموماً در گروه‌های زیر طبقه‌بندی می‌شوند:
- مواد اولیه و کالاهای واسطه‌ای
- این کالاها معمولاً مشمول نرخ‌های تعرفه پایین‌تری هستند تا صنایع محلی را تشویق کنند تا به نهاده‌های مورد نیاز برای تولید کالاهای نهایی دسترسی پیدا کنند.
- تعرفه مواد اولیه معمولاً بین ۰٪ تا ۵٪ است.
- کالاهای آماده
- محصولات نهایی، به ویژه آن‌هایی که مستقیماً با کالاهای تولید داخل رقابت می‌کنند، تعرفه‌های بالاتری را به خود جذب می‌کنند.
- کالاهای نهایی بسته به نوع کالا ممکن است با تعرفه‌هایی از 10 تا 30 درصد مواجه شوند.
- کالاهای لوکس و غیرضروری
- اقلام لوکس وارداتی، مانند لوازم الکترونیکی گران‌قیمت، اتومبیل و الکل، عموماً مشمول تعرفه‌های بالاتری هستند.
- کالاهای لوکس ممکن است با تعرفه‌هایی از ۲۵ تا ۴۰ درصد مواجه شوند.
- محصولات کشاورزی
- واردات کشاورزی اغلب با نرخ‌هایی که بسته به نوع محصول متفاوت است، مشمول مالیات می‌شوند. واردات کلیدی کشاورزی، مانند غلات، گوشت و لبنیات، اغلب تعرفه‌های بالاتری دارند.
- این تعرفه‌ها می‌توانند بین ۱۰ تا ۴۰ درصد باشند.
- منسوجات و پوشاک
- تعرفه‌های مربوط به پوشاک و منسوجات اغلب برای تشویق تولید محلی بالاتر است.
- تعرفه واردات منسوجات و پوشاک می‌تواند بین ۲۰ تا ۳۵ درصد متغیر باشد.
رژیم‌های تعرفه‌ای ویژه
برخی کالاها ممکن است به دلیل توافق‌نامه‌های تجاری یا سیاست‌های داخلی تحت رژیم‌های تعرفه‌ای خاصی قرار گیرند. پاپوآ گینه نو (PNG) توافق‌نامه‌های تجاری دوجانبه و منطقه‌ای مختلفی را منعقد کرده است که برای واردات از کشورهای خاص، تعرفه‌های ترجیحی ارائه می‌دهند.
عوارض واردات ویژه برای برخی محصولات
- وسایل نقلیه موتوری و قطعات یدکی
- وسایل نقلیه موتوری، به ویژه وسایل نقلیه لوکس، با تعرفه‌های نسبتاً بالایی مواجه هستند.
- خودروهای وارداتی معمولاً مشمول تعرفه ۳۵ درصدی می‌شوند، در حالی که قطعات یدکی می‌توانند با تعرفه‌هایی بین ۱۰ تا ۳۰ درصد مواجه شوند.
- با این حال، واردات خودروهای برقی (EV) تحت برخی از ابتکارات متمرکز بر پایداری، شاهد کاهش نرخ تعرفه بوده است.
- الکل و دخانیات
- نوشیدنی‌های الکلی (مثلاً مشروبات الکلی، شراب، آبجو) علاوه بر تعرفه‌های واردات معمول، عوارض گمرکی بالاتری را نیز به خود اختصاص می‌دهند.
- این عوارض می‌تواند برای نوشیدنی‌های الکلی تا ۵۰٪ باشد، و شراب و مشروبات الکلی مشمول مالیات غیرمستقیم اضافی می‌شوند.
- محصولات دخانی نیز به همین ترتیب مشمول عوارض گمرکی هستند که از 30 تا 60 درصد متغیر است.
- محصولات دارویی
- به داروها و تجهیزات پزشکی تعرفه‌های نسبتاً پایین یا صفر اعطا می‌شود تا هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی برای مردم کاهش یابد.
- تعرفه‌های دارویی معمولاً بین ۰٪ تا ۵٪ است.
ترجیحات تعرفه‌ای برای برخی کشورها
- استرالیا و نیوزیلند
- پاپوآ گینه نو به عنوان عضوی از توافقنامه روابط اقتصادی نزدیک‌تر اقیانوس آرام (PACER)، نرخ‌های تعرفه ترجیحی را برای کالاهایی که از استرالیا و نیوزیلند وارد می‌شوند، ارائه می‌دهد.
- واردات از این کشورها ممکن است واجد شرایط معافیت از عوارض گمرکی یا کاهش تعرفه، به ویژه برای محصولات کشاورزی، ماشین آلات و مواد غذایی باشد.
- با این حال، برخی کالاها، مانند کالاهای مصرفی تولیدی، بسته به طبقه‌بندی‌شان، همچنان با تعرفه مواجه هستند.
- توافقنامه تجاری آسیا و اقیانوسیه (APTA)
- پاپوآ گینه نو برای واردات از کشورهای عضو APTA، از جمله چین، هند و سریلانکا، ترجیحات تعرفه‌ای دارد.
- تعرفه‌های کاهش‌یافته برای کالاهای منتخب، به‌ویژه مواد اولیه و تجهیزات صنعتی، در دسترس است.
- اتحادیه اروپا (EU)
- طبق توافقنامه مشارکت اقتصادی اتحادیه اروپا و اقیانوسیه، واردات از اتحادیه اروپا ممکن است از کاهش تعرفه‌ها برای بسیاری از دسته‌های کالاها بهره‌مند شود.
- مقررات خاص همچنین امکان دسترسی معاف از عوارض گمرکی را برای محصولات خاصی مانند مواد غذایی و نوشیدنی‌ها، مواد شیمیایی و ماشین‌آلات فراهم می‌کند.
مناطق آزاد و معافیت‌های گمرکی
برخی کالاها ممکن است واجد شرایط معافیت یا کاهش تعرفه تحت برنامه‌های مختلف معافیت از عوارض یا ترجیحی پاپوآ گینه نو باشند، مانند:
- معافیت از عوارض گمرکی برای پروژه‌های دولتی: واردات مربوط به برنامه‌های توسعه‌ای تحت حمایت دولت یا پروژه‌های زیرساختی بزرگ ممکن است واجد شرایط معافیت یا کاهش تعرفه باشند.
- مناطق ویژه اقتصادی (SEZ): مشوق‌هایی برای کسب‌وکارهایی که در مناطق ویژه اقتصادی تعیین‌شده فعالیت می‌کنند، وجود دارد که شامل معافیت‌های مالیاتی و تعرفه‌ای برای مواد اولیه وارداتی و کالاهای سرمایه‌ای می‌شود.
تعرفه‌های کالاهای زیست‌محیطی و پایدار
در سال‌های اخیر، پاپوآ گینه نو بیشتر بر توسعه اقتصادی پایدار تمرکز کرده است. به عنوان بخشی از این ابتکارات، برخی از کالاهایی که از پایداری محیط زیست حمایت می‌کنند، مانند تجهیزات انرژی خورشیدی، لوازم خانگی با مصرف بهینه انرژی و نهاده‌های کشاورزی ارگانیک، ممکن است از کاهش نرخ تعرفه بهره‌مند شوند.
رویه‌های گمرکی و انطباق با قوانین
برای هر محصولی که به پاپوآ گینه نو وارد می‌شود، رویه‌های گمرکی زیر به طور کلی اعمال می‌شود:
- فرم اظهارنامه واردات (IDF): واردکنندگان باید فرم اظهارنامه واردات (IDF) را به همراه مدارک پشتیبان مانند فاکتورها، مانیفست حمل و نقل و گواهی مبدا به اداره گمرک PNG ارائه دهند.
- ارزیابی: ارزش کالاها طبق استانداردهای بین‌المللی و عمدتاً بر اساس روش ارزش معاملاتی تعیین می‌شود. در صورت بروز اختلاف بین ارزش اعلام شده و ارزش بازار، گمرک ممکن است درخواست ارزیابی رسمی کند.
- پرداخت عوارض گمرکی: عوارض معمولاً در زمان ترخیص کالا پرداخت می‌شوند و واردکنندگان موظفند تمام مدارک مورد نیاز را برای تأیید به مقامات گمرکی ارائه دهند.
- مجوزهای واردات: برخی از کالاهای دارای محدودیت، مانند سلاح گرم، مواد مخدر و فناوری‌های حساس، ممکن است به مجوزهای واردات نیاز داشته باشند.
حقایق کشور
- نام رسمی: ایالت مستقل پاپوآ گینه نو
- پایتخت: پورت مورسبی
- سه شهر بزرگ:
- پورت مورسبی (پایتخت)
- لائه
- کوه هاگن
- درآمد سرانه: تقریباً ۴۵۰۰ دلار آمریکا
- جمعیت: حدود ۹ میلیون نفر
- زبان‌های رسمی: توک پیسین، هیری موتو، انگلیسی
- واحد پول: کینا (PGK)
- موقعیت جغرافیایی: پاپوآ گینه نو در اقیانوسیه واقع شده است و با اندونزی (در جزیره گینه نو) مرز مشترک دارد و از شرق، شمال و جنوب با اقیانوس آرام احاطه شده است.
جغرافیا، اقتصاد و صنایع عمده
جغرافیا
پاپوآ گینه نو در جنوب غربی اقیانوس آرام واقع شده و شامل نیمه شرقی جزیره گینه نو و همچنین جزایر و مجمع‌الجزایر کوچک متعددی است. این کشور به خاطر زمین‌های ناهموار، مناطق کوهستانی، جنگل‌های بارانی گرمسیری و دشت‌های ساحلی گسترده‌اش شناخته شده است. تنوع زیستی پاپوآ گینه نو بسیار بالا است و هزاران گونه گیاهی و جانوری منحصر به فرد در این کشور وجود دارد.
- آب و هوا: پاپوآ گینه نو آب و هوای گرمسیری دارد، با جنگل‌های بارانی در مناطق پست و مناطق خنک‌تر و معتدل‌تر در ارتفاعات.
- منابع طبیعی: پاپوآ گینه نو سرشار از منابع طبیعی از جمله طلا، مس، نفت، گاز طبیعی و چوب است که بخش قابل توجهی از اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهند.
اقتصاد
اقتصاد پاپوآ گینه نو مبتنی بر منابع طبیعی است و بخش عمده‌ای از آن را معدن، نفت و گاز و کشاورزی تشکیل می‌دهد. اگرچه در سال‌های اخیر به دلیل صادرات منابع طبیعی رشد داشته است، اما اقتصاد آن همچنان در برابر نوسانات قیمت جهانی کالاها آسیب‌پذیر است.
- تولید ناخالص داخلی: تقریباً ۲۵ میلیارد دلار آمریکا
- نرخ رشد: اقتصاد نوساناتی را تجربه کرده است، اما معمولاً سالانه ۲ تا ۳ درصد رشد می‌کند.
- نرخ تورم: پاپوآ گینه نو نرخ تورم نسبتاً بالایی دارد که اغلب حدود ۴-۵ درصد است.
صنایع عمده
- معدن و نفت: پاپوآ گینه نو صادرکننده قابل توجه طلا، مس و نفت است. معادن پورگرا و لیهیر از بزرگترین معادن منطقه هستند.
- کشاورزی: قهوه، کاکائو، روغن پالم و کوپرا (نارگیل خشک) از صادرات کلیدی کشاورزی هستند. کشاورزی همچنین یکی از مشاغل اصلی در جمعیت روستایی است.
- جنگلداری: چوب و سایر محصولات جنگلی یک صنعت حیاتی هستند، اگرچه نگرانی‌ها در مورد جنگل‌زدایی منجر به درخواست‌هایی برای مدیریت بهتر و پایداری شده است.
- ماهیگیری: پاپوآ گینه نو منابع دریایی فراوانی دارد و ماهیگیری، به ویژه ماهیگیری ماهی تن، بخش حیاتی اقتصاد آن است.
